Miodunka to wieloletnia roślina zielna z rodziny szorstkolistnych. Cała jest szorstko owłosiona a poznacie ją po jasnych plamkach i dwukolorowych kwiatuszkach (młode są różowe a starsze niebiesko-fioletowe) ich odcień zależy od PH gleby. Jeśli spotkacie taką właśnie roślinkę, ale bez plamek na liściach, to najprawdopodobniej będzie to Miodunka ćma – bliska krewna naszej plamistej 
Dawno dawno temu Miodunka miała szerokie zastosowanie zarówno w medycynie konwencjonalnej jak i w ziołolecznictwie. Teraz mam wrażenie, że troszkę odeszła w zapomnienie, a szkoda, bo zielsko nie dość, że ładne to bardzo przydatne w niektórych schorzeniach.
Miodunka jest źródłem łatwo przyswajalnej krzemionki. Oprócz tego zawiera też saponiny, śluzy, garbniki, allantoinę, flawonoidy (kwercetynę) i kwasy (elagowy, chlorogenowy i rozmarynowy).
Można ją stosować na wiele różnych sposobów, ale mnie bardzo zainteresowało jej działanie wykrztuśne, osłonowe i wzmacniające na płuca. Wodne ekstrakty z tego ziela przyśpieszają gojenie ognisk gruźliczych i ran na skórze oraz błonach śluzowych. Przyspieszają proces gojenia się uszkodzonej tkanki płucnej, zwapniają ogniska gruźlicze, pobudzają ruchy nabłonka rzęskowego, upłynniają wydzielinę górnych dróg oddechowych i ułatwiają jej usunięcie.
Dr Różański podpowiada jak i z czym stosować Miodunkę:
„Odwar z miodunki: 1-2 łyżki rozdrobnionego ziela zalać 1 szklanką wody; gotować 10 minut; odstawić na 30 minut, przecedzić. Wypić w ciągu dnia 200-400 ml w porcjach 50 ml.
Doustnie preparaty z miodunki można wykorzystać w leczeniu nieżytu i zakażeń układu oddechowego. W przypadku leczenia schorzeń układu oddechowego miodunka wykazuje synergizm z podbiałem, poziewnikiem, przytulią, żywokostem, ślazem, prawoślazem, babką płesznik, babką szerokolistną lub wąskolistną, omanem, hyzopem, kopytnikiem, malwą, arcydzięglem, anyżem, tymiankiem, cząbrem, mydlnicą, lebiodką i fiołkiem wonnym lub trójbarwnym.”
W ukraińskiej części Karpat ziele to zaparzano przy suchym kaszlu i chrypce, a także przy astmie oskrzelowej płuc.
Kwitnie od marca do maja, więc trzeba się spieszyć ze zbiorami, bo najwartościowsze jest ziele zebrane w okresie kwitnienia. Suszyć też należy w temperaturze nie przekraczającej 35 stopni C.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz